Afgelopen zaterdag speelden Huub, Nico en ik onze tweede wedstrijd in Klazienaveen waarbij De Treffers onze geduchte tegenstanders waren. Huub speelde goed en scoorde drie punten. Huub en ik pakten ook nog samen de dubbel. Ik speelde een van mijn mindere dagen en bleef dan ook zonder punt in de enkels. Uithuilen en weer doorgaan! Het werd 5-5. U zult als lezer misschien gemerkt hebben dat we in dit verslag op vier punten staan, terwijl ik zei dat we een gelijkspel hadden behaald. Hoe dat kan? Nou, er gebeurde iets wat eigenlijk niemand van tevoren had verwacht. De 16-jarige Nico Gorter behaalde een overwinning bij zijn debuut in de Noordelijke divisie! De opwinding na afloop was zo groot dat ik aldaar beloofde een gedicht over Nico te schrijven. Belofte maakt schuld, dus hierbij dat gedicht over... onze Nico! Door Thomas.
NICO
Een held van zeven Olympische ringen
In Klazienaveen zag Nico het hemelse licht
Toen hij een van de reuzen zou bedwingen
Hoorde ik vijf engelen sierlijk zingen
En het bracht me tot dit gedicht
Hij speelde als omgeven door muren
Daar kwam het eerste wedstrijdpunt
Dat het nog een game langer zou duren
Zei niks over Nico en zijn vreemde kuren
Maar dat hij de tegenstander ook wat gunt
Een voorbeeld voor de gehele mensheid
Deze speler met plezier en sportiviteit
Het gebeurde voor mijn ogen
Persoonlijk was het wrang
Maar het hoofd was niet gebogen
En zelfs ontzettend opgetogen
Een traan gleed over mijn wang
Over deze sportieve grandeur
Absoluut niets dan lof
Zeker ook van uw nederig auteur
Toen verkerend in diepe malheur
Drie keer happend in het stof
Hoe kort en nutteloos het leven duurt
Zonder een topper als Nico in de buurt
Zelf zul je er niet om staan te juichen
Maar eigenlijk vinden we het allemaal
We gaan samen een bouwwerk optuigen
Ik stel voor om bij elke training te buigen
Voor een standbeeld van Nico in de zaal
terug