Volg ons laatste nieuws op twitter!
Rijden we zo wel goed, jongens? Nathan Berenschot besluit om even te stoppen. Het is zondagochtend en twee auto's staan aan de kant van de weg. Bij de auto van de familie Vochteloo wordt even gevraagd of de route volgens hen wel klopt. Ja hoor, aldus het antwoord. Het duurt nog even voordat Nathan zijn twijfels heeft overwonnen, maar Hoorn verschijnt anderhalf uur later op de borden. De zaal van de Disnierats lijkt op de apparatuur heel dichtbij te zijn, maar waar is ie dan? Een kwartier lang rijden we rond om uiteindelijk via een achteromweg bij de zaal te komen. Het is ergens wrang dat moeder Lucretia achter gelijk bleek te hebben over de te nemen route, maar ja, vrouwen hebben geen richtingsgevoel, aldus de ietwat naïeve inschatting van de vijf andere (mannelijke) inzittenden.
Chanela Vochteloo, Jim en Djosh Berenschot waren in Hoorn om mee te doen aan het jeugdranglijsttoernooi. Leon Knol en Thomas Groenevelt waren als begeleiders mee. Er waren ook aardig wat supporters mee, trouwens. Liefst vier ouders en twee zussen! Het was erg leuk om na afloop van het toernooi te zien dat Alischa en Dilara het bat ook eens wilden tafeltennissen. Of was het toch badminton, dames? We moeten natuurlijk bij het begin beginnen. De zaal van Disnierats zag er van buiten eerlijk gezegd wat somber uit. Eenmaal binnen bleek dat een grote misvatting, want er lag een nette kantine en een mooie speelzaal verscholen in het gebouw. Er waren tien tafels en welpen vanuit heel Nederland waren al aan het inspelen. De kinderen gingen zich omkleden en inspelen waar de anderen even rustig bijkwamen met een kop koffie. Even later werd het toernooi geopend en Thomas zou Jim en Djosh coachen waar Chanela haar eigen privé-coach had in de persoon van Leon.
Chanela opende sterk in haar eerste partij. Er werd maar heel nipt verloren in vijf games. Het bleek een goede opmars, want even later werd de eerste partij in een ranglijsttoernooi gewonnen. Chanela heeft een mooie forehand-topspin en speelde heel geconcentreerd. Leuk om te zien was dat zij van alle spelers van Appelscha het minste naar het scorebord keek. Als Chanela lekker doorgaat met oefenen zoals ze dat nu al doet, zitten er zeker nog heel mooie dingen voor haar aan te komen. Jim begon zijn optreden in Hoorn met een duidelijke overwinning. Even later kwam daar, jawel, Frank Duijnisveld. In Heel werd nog vrij duidelijk verloren, maar hij zat er dit keer heel dichtbij. Nu waren het vier spannende games waarin Jim net het onderspit dolf. Jim kan goed een tactiek spelen en de bal houdt hij lang op tafel. Nu nog met iets meer venijn, iets meer leeuweninstinct in de aanvalsballen, en het zit met Jim wel goed. Jim kwam bij de laatste vier spelers in het troosttoernooi. Djosh speelt met zijn zeven jaar nog steeds frank en vrij. In de verslagen mag ik hem geen rakker meer noemen, helaas. Rakker-Djosh speelde met zijn inmiddels beroemde Tomahawk-service en liet met een swingende forehand zijn tegenstanders met open mond achter. Het leidde nog niet tot een overwinning, maar hij pakte enkele games en liet zien dat het met de inzet en de beleving helemaal goed zit. Eén technische tip: niet hard, maar ...? We gaan de komende jaren vast en zeker meer van onze Rakker-Djosh horen.
Het is een groot genoegen om deze kinderen te mogen begeleiden. Ze zijn alle drie hartstikke sportief, bijzonder serieus en laten zien ook mentaal hun mannetje (vrouwtje) te kunnen staan. Ze zijn voor ons al met al zeker geen d(H)oorn in het oog en blijven hopelijk nog een hele tijd lekker doorgaan!
Thomas
terug